Γενεύη: 200 δρόμοι της πόλης θα κλείσουν για τα αυτοκίνητα

Την προηγούμενη βδομάδα το δημοτικό συμβούλιο της Γενεύης με πλειοψηφία 2 προς 1 ενέκρινε σχέδιο για πεζοδρόμηση 200 δρόμων στην πόλη. Το σχέδιο τώρα πρέπει να περάσει από τοπικό δημοψήφισμα, όπως όλα τα νομοσχέδια στην Ελβετία, για να γίνει πράξη. Ακούστε εδώ, έναν δημοτικό σύμβουλο να μιλάει για το σχέδιο αυτό.

Ποδηλατώντας το χειμώνα στην πόλη.

O χειμώνας έφτασε έστω και καθυστερημένα. Διαβάστε εδώ και εδώ για το πώς μπορείτε να ποδηλατείτε με ασφάλεια και το χειμώνα. Θα προσέθετα και ένα ακόμα που ίσως ο συγγραφέας το θεωρεί δεδομένο: φορέστε ένα καλό και διαπνέον αντιανεμικό.

Πηγή: www.planetgreen.com

Σπίτια-σπηλιές στην Ισπανία

Υπόσκαφα σπίτια (σπίτια θαμμένα εξολοκλήρου ή εν μέρει κτισμένα μέσα στο έδαφος) υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου (Μαρόκο, Τυνησία αλλά και Σαντορίνη). Οι λόγοι πολλοί με κυριότερους η προστασία από εχθρούς, αλλά και από καιρικά φαινόμενα. Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζω φωτογραφίες και εντυπώσεις από την επίσκεψη μου στον μεγαλύτερο τρωγλοδυτικό οικισμό της Ευρώπης, στο Guadix της Ισπανίας.

Το Guadix βρίσκεται κοντά στη Γρανάδα, σε ένα οροπέδιο που θυμίζει σχεδόν έρημο, με αργιλικά εδάφη που σχηματίζουν εντυπωσιακούς σχηματισμούς και σκάβονται πολύ εύκολα. Τα σπίτια-σπηλιές άρχιζαν να κατασκευάζονται 16^ο αιώνα, σαν καταφύγιο την εποχή των διωγμών των moriscos, των εκχριστιανισμένων δηλαδή μουσουλμάνων, που συνέχιζαν να ζουν με τoν μαυριτανικό τρόπο ζωής. Ο τρόπος αυτός δόμησης επεκτάθηκε τα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα μια ολόκληρη συνοικία του Guadix να αποτελείται από σπίτια-σπηλιές. Και αν για πολλά χρόνια η συνοικία αυτή ήταν η πιο φτωχή της πόλης, τα τελευταία χρόνια υπήρξε αναβίωση του τρόπου αυτού δόμησης. Αποτέλεσμα ο μισός σχεδόν πληθυσμός να μένει σήμερα σε τέτοια σπίτια, που εξακολουθούν να κατασκευάζονται ακόμα και σήμερα, συχνά σαν εξοχικά ή και ξενοδοχεία.

Ο τρόπος αυτός δόμησης παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα. Το εσωτερικό του κτηρίου διατηρεί σταθερή θερμοκρασία 18^ο βαθμών όλο το χρόνο, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι ανάγκες για θέρμανση και ψύξη. Ο άργιλος είναι αδιαπέραστος στο νερο, οπότε εξασφαλίζεται η στεγάνωση. Oι επιφάνειες των τοίχων βάφονταν κάθε χρόνο με ασβέστη για να προστατέψουν τα αργιλικά τοιχώματα από την εσωτερική υγρασία, που θα τα αποσάρθρωνε και για να αποτρέψει τη δημιουργία μούχλας. Το σπίτι είχε συνήθως μία πλευρά που ερχόταν σε επαφή με τον αέρα. Εκεί συνήθως βρισκόταν η αυλή του σπιτιού (τοpatio), η κεντρική είσοδος, το πηγάδι, και ένα μικρό παράθυρο που έβλεπε στην κουζίνα.

Το υπόλοιπο του σπιτιού είναι θαμμένο. Οι εσωτερικοί τοίχοι έχουν πάχος 50-60εκ. Η εσωτερική διάταξη των χώρων ποικίλει. Μια από αυτές φαίνεται πιο κάτω.

Κάτοψη του σπιτιού-μουσείο

Πολλές φορές ο στάβλος βρισκόταν στο βάθος του σπιτιού. Αυτό γινόταν για να περάσουν τα ζώα από το καθιστικό και τη κουζίνα και να ζεστάνουν με τις ανάσες τους το χώρο.

Ο αερισμός επιτυγχάνεται με τη χρήση καμινάδων, είτε μιας είτε δύο. Στην περίπτωση που ήταν δύο, είχαν διαφορετικό ύψος για να δημιουργείται εξαναγκασμένη κίνηση αέρα λόγω διαφοράς πίεσης.

Σήμερα ο τουρισμός έχει προκαλέσει νέο ενδιαφέρον για τα σπίτια-σπηλιές. Νέα σπίτια κατασκευάζονται, ωστόσο συχνά διατηρούνται μόνο τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά, αλλά όχι οι παραδοσιακές τεχνικές και υλικά. Χρησιμοποιείται εκτοξευμένο σκυρόδεμα για τη σταθεροποίηση του εδάφους, τούβλο για τα εσωτερικά διαχωριστικά, ενώ στη μοναδική όψη των σπιτιών βλέπει κανείς τα πρώτα κλιματιστικά. Αναγκαιότητα για να μπορέσει η τεχνική αυτή να προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες, ή έλλειψη σεβασμού σε μία πατροπαράδοτη τεχνική με πολλά πλεονεκτήματα? Η απάντηση μάλλον δεν είναι μονοσήμαντη. (φώτο Κ. Καταβούτας)

Νέο υπόσκαφο σπίτι. Διακρίνονται οι δύο καμινάδες διαφορετικού ύψους

Η κουζίνα και το μοναδικό άνοιγμα του σπιτιού(φωτ. από το σπίτι-μουσείο)

Η κρεβατοκάμαρα του σπιτιού-μουσείου

Εσωτερικοί τοίχοι πάχους 80εκ. καλυμμένοι με ασβέστη

Το τζάκι χρησιμεύει για θέρμανση, αλλά και εξαερισμό σε συνδυασμό με το μοναδικό άνοιγμα της κουζίνας

Η είσοδος του σπιτιού-μουσείο

Νέα υπόσκαφο σπίτι υπό κατασκευή

φωτογραφίες: Κ. Καταβούτας

Ναυάγιο στην Κοπεγχάγη, τί οδήγησε εκεί και τι σημαίνει για τον πλανήτη?

Η σύνοδος της Κοπεγχάγης ήταν μια παταγώδης αποτυχία, τόσο λόγω των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει, αλλά κυρίως λόγω του επείγοντος του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής. Και για όσους ακόμα αμφιβάλλουν διαβάστε εδώ, γιατί δεν βιώνουμε ακόμα έντονα τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, αλλά όταν θα αρχίσουμε θα είναι πολύ δύσκολο να το αναστρέψουμε.

Κάποιοι υπεραισιόδοξοι ανανεώνουν το ραντεβού τους για το Μεξικό τον επόμενο χρόνο, κάποιοι "ασυμβίβαστοι" χαίρονται γιατί "καλύτερα καμία συμφωνία, από μία κακή συμφωνία". Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι ότι η σύνοδος αυτή ήταν ένα πισωγύρισμα άνευ προηγουμένου. Δυστυχώς είναι επίσης αλήθεια ότι πέρα από τους γνωστούς υπεύθυνους: η "φούσκα" Ομπάμα, οι ανένδοτοι Κινέζοι, οι δειλοί Ευρωπαίοι κλπ, μεγάλη ευθύνη πέφτει και στην κοινωνία των πολιτών που δεν πίεσε αρκετά και δεν ανέδειξε όσο έπρεπε το θέμα.

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση που αναδεικνύει και αυτήν την πτυχή εδώ.

Καλή και η ανακύκλωση, καλό και το ποδηλατάκι, καλές και οι αναδασώσεις, αλλά για να ανακοπεί η κλιματική αλλαγή χρειάζεται να θυσιάσουμε μέρος της ευημερίας μας: να καταναλώνουμε και να ταξιδεύουμε λιγότερο. Και η κοινωνία φαίνεται απρόθυμη να απαιτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία λιγότερη ευημερία.