Η δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου στην Πελοπόννησσο ήταν από τα πρώτα σημαντικά έργα του νέου τότε ελληνικού κράτους. Ένωσε τα χωριά μεταξύ τους, πολύ πριν φτάσει ο "αμαξιτός" δρόμος και έδωσε ώθηση στην υποτυπώδη βιομηχανία και στο εμπόριο της εποχής. Οι σιδηροδρομικοί δε σταθμοί είναι κυρηγμένοι σαν νεώτερα μνημεία στο σύνολο τους. Αποτελούν ένα από τα πρώτα δείγματα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Το κομμάτι του δικτύου Τρίπολη-Καλαμάτα παραμένει ανενεργό πάνω από 10 χρόνια, παρά την πρόσφατη ανακαίνιση της επιδομής του. Οι σιδηροδρομικοί σταθμοί παραμένουν έρημοι ή στην καλύτερη έχουν γίνει αυτοσχέδια καφενεία. Ακόμα και αν καταλήξουμε ότι η επαναλειτουργεία της γραμμής δεν είναι βιώσιμη με τα σημερινά δεδομένα (είναι άραγε βέβαιο αυτό;), οι λιτοί σταθμοί βρίσκονται εκεί αναζητώντας μία νέα χρήση, που να μπορεί να δώσει μια κάποια ζωντάνια στους έρημους αυτούς οικισμούς. (οι φώτο τραβήχτηκαν από εμένα τον Οκτώβριου του 2010)
Στο ιστολόγιο αυτό καταγράφω ειδήσεις, φωτογραφίες και σκέψεις που έχουν σχέση με την οικολογική δόμηση, με έμφαση στον πηλό, το περιβάλλον, την πεζοπορία και το ποδήλατο. Οι φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί από εμένα αναφέρονται στο τέλος κάθε σχετικής ανάρτησης. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή τους, με αναφορά του ονόματος μου, εκτός αν πρόκειται για βιβλία ή ιστοσελίδες με κερδοσκοπικό χαρακτήρα, οπότε απαιτείται η συναίνεση μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου