Λίγο για την εμπειρία του touring, λίγο σαν μεταφορικό μέσο, λίγο για να μειώσω το "ενεργειακό αποτύπωμα" μου, λίγο για οικονομία, λίγο για ευελιξία είπα να πάρω στις φετινές μου διακοπές το ποδήλατο. Οι διαδρομές που περιγράφω πιο κάτω δεν μπορούν να θεωρηθούν ιδιαίτερα αθλητικές (με εξαίρεση το Ηφαίστειο της Νισύρου), αλλά ούτε και εύκολες, ωστόσο ένας μέσος αστικός ποδηλάτης μπορεί να δει μεγάλο μέρος της Κω και της Νισύρου. (πατώντας στο υπογραμμισμένο κείμενο μπορεί να δει κανείς χάρτη της κάθε διαδρομής)
Κως
Το απόλυτο ποδηλατικό νησί (τι κλισέ). Οι ποδηλατόδρομοι υπάρχουν, χρησιμοποιούνται και έχουν νόημα, αφού είναι προστατευμένοι από την λοιπή κυκλοφορία και συνεχίζουν και εκτός πόλης σε μήκος 10χλμ σε κάθε κατεύθυνση. Ωστόσο τα πραγματικά ενδιαφέροντα μέρη του νησιού είναι πέρα από αυτούς:
Η διαδρομή για τις Θέρμες, με μία ωραία ανηφορίτσα με όμορφη θέα.
Η βόλτα μέχρι το Ασκληπείο, με πυκνή βλάστηση και ωραίο ηλιοβασίλεμα.
Και πάνω από όλα η διαδρομή μέχρι τον Κέφαλο. εκεί βρίσκονται οι ωραιότερες παραλίες, η δε διαδρομή έχει αρκετά αδιάφορα σημεία, αλλά και κάποια πολύ ενδιαφέροντα όπως το οροπέδιο με τους κέδρους μεταξύ Κέφαλου και αεροδρομίου (ιδιαίτερα το απόγευμα).
Αυτός ο ποδηλατόδρομος, ναι, έχει νόημα
Τήλος
Εκεί αποφασίσαμε κυρίως να χαλαρώσουμε στην Έριστο και το ποδήλατο το χρησιμοποίησαμε για τη μετακίνηση από και προς το λιμάνι και μέχρι το Μεγάλο Χωριό. Το νησί είναι πολύ όμορφο, με ακραία ορεινό ανάγλυφο, ωστόσο οι δρόμοι έχουν σχετικά ήπιες κλίσεις και περνάνε από όμορφα κατάξερα οροπέδια. Μοναδική εξαίρεση το πρώτο 1,5 χλμ από τα Λιβάδια. Πολύ απότομο, όχι ακριβώς για να το κάνει κάποιος 5 το απόγευμα και φαγωμένος όπως εγώ...
Το Μικρό Χωριό
Νίσυρος
Το νησί είναι πανέμορφο, αλλά και σχετικά ποδηλατικό νησί. Κανείς μπορεί να κινείται στον άξονα Μανδράκι - Παχιά Άμμος με ευκολία, με εξαίρεση 2-3 ανηφόρες πριν τις Λιες. Η μεγάλη πρόκληση ήταν να πάμε Ηφαίστειο, Εμπορειό ή/και Νικειά. Ξεκινήσαμε πρωί για να είμαστε στο Ηφαίστειο πριν τα πούλμαν. Η διαδρομή Πάλοι - Εμπορειός ήταν ευκολότερη από ό,τι φοβόμασταν γιατί είχε σταθερή κλίση. Η θέα προς την καλδέρα εκπληκτική και η επίσκεψη στο Ηφαίστειο ξεχωριστή εμπειρία (ιδιαίτερα όταν τα πούλμαν σκάνε την ώρα που φεύγεις). Ωστόσο η (δεύτερη) ανάβαση από τα 100μ υψόμετρο που είναι ο κρατήρας μέχρι τα 350μ που είναι η διασταύρωση, στις 12 το μεσημέρι, είναι κάπως. Η διαδρομή μέχρι Νικειά είναι ομαλή και η άφιξη μας στην πλατεία του χωριού συνοδεύτηκε από χειροκροτήματα και σφυρίγματα. Ούτε στο Tour de France. Η επιστροφή μαγεία: ισιάδι στα 400μ και η θάλασσα δίπλα, η Τήλος απέναντι και μετά κατηφόρα μέχρι τη βουτιά στους Πάλους. Πάντως ίσως καλύτερη ε επιλογή θα ήταν η διαδρομή να γίνει απόγευμα, αφού το ανηφορικό κομμάτι κινείται στο ανατολικό κομμάτι του βουνού.
Γυρνώντας από Νικειά
On the road again
H καλδέρα από τη Νικειά
Φτάνοντας στην Νικειά
Φτάνοντας στον κρατήρα
Το διάσελο πριν τον Εμπορειό, φανερώνει την καλδέρα
Εμπορειός
Ρόδος
Εκεί μείναμε μόνο μία μέρα, αλλά τα χιλιομετράκια μας τα κάναμε. Στην πόλη, αν και σχετικά ομαλή, δεν βλέπεις ποδηλάτες. Ωστόσο το ποδήλατο για έναν τουρίστα είναι πρακτική εναλλακτική στο να μετακινήσε με τα πόδια ή το λεωφορείο αφού οι αποστάσεις δεν είναι μικρές. Η πόλη είναι όμορφη (κυρίως η νέα, πόσο μεσαιωνική πολυκοσμία μπορεί να αντέξει κάποιος) και έχει ωραίες βόλτες: ο γύρος της τάφρου, ο παραλιακός δρόμος έξω από τα τείχη κυρίως το βράδυ, η ακρόπολη με την όμορφη θέα.
Οι διαδρομές έγιναν με ένα Specialized Sirrus και ένα Ιdeal Energetic. Mε αποσκευές μόνο το κομμάτι Λιβάδια-Έριστος (και τούμπαλιν), γιατί στα υπόλοιπα νησιά επιλέξαμε τη χλίδα του "credit card touring".
(φώτο Κ. Καταβούτας)
