To Σάββατο 12 Μαίου το ΤΕΕ Μαγνησίας σε συνεργασία με τους "Μηχανικούς της Γης" διοργάνωσαν ημερίδα με θέμα "Δόμηση με χώμα". Ως μέλος των τελευταίων, παρουσίασα μία σύγκριση κανονισμών που ισχύουν διεθνώς, καθώς και το σπίτι που κατασκευάζεται στην Κάτω Ελάτη Τρικάλων. Οι υπόλοιπες παρουσίασεις είχαν μεγάλο ενδιαφέρον και κάλυπταν μία μεγάλη γκάμα θεμάτων: βιοκλιματική αρχιτεκτονική και τοπικά υλικά, γενική παρουσίαση τεχνικών δόμησης με πηλό, ΚΕΝΑΚ και δόμηση με χώμα, περιβαλλοντική και οικονομική αποτίμηση της αρχιτεκτονικής με τη γη.
H οργάνωση και η φιλοξενία από το ΤΕΕ Μαγνησίας ήταν άψογη. Η προσέλευση αναπάντεχα μεγάλη (πάνω από 90 άτομα), ενώ είχε πολύ ενδιαφέρον η ανοιχτή συζήτηση στο τέλος, όπου τέθηκαν ενδιαφέροντες προβληματισμοι.
Φαίνεται ότι αρκετός κοσμός ενδιαφέρεται για το θέμα, όχι μόνο από νοσταλγία για μία ξεχασμένη τεχνική δόμησης ή επειδή συνδυάζεται με μία αναζήτηση ενός τρόπου ζωής με πιο στενή επαφή με τη φύση, αλλά και γιατί ίσως αποτελεί και εναλλακτικό τρόπο δόμησης σε σύγχρονες εφαρμογές.
Το πρόβλημα είναι, κάτι που φάνηκε και απο τη συζήτηση, ότι στην Ελλάδα υπάρχει παντελής έλλειψη εργαλείων που να βοηθούν τον μελετητή-μηχανικό αλλά και τους τεχνίτες, τόσο στο στάδιο της μελέτης όσο και σε αυτό της κατασκευής. Και επειδή ίσως είναι πρόωρο να ζητάμε κανονισμούς σαν αυτούς που υπάρχουν στη Νέα Ζηλανδία ή σε άλλες χώρες, μία αρχή θα μπορούσε να είναι κάποιες τεχνικές οδηγίες ή κάποιο άλλο συμβουλευτικό κείμενο που να δίνει πρακτικές συμβουλές σε απλά ερωτήματα (διαστάσεις κτηρίου και λιθοσώματος, μακροσκοπικές δοκιμές εδαφικού μείγματος, κατασκευαστικές λεπτομέρειες θεμελίωσης κλπ). Επίσης ο τρόπος που ο ΚΕΝΑΚ αντιμετωπίζει το χώμα σαν δομικό υλικό είναι προβληματικός, αφού ίσως υποτιμά το φαινόμενο της θερμικής αδράνειας, με αποτέλεσμα να επιβάλλει επιπλέον θερμομόνωση.
Το σίγουρο είναι ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα πάνω στο θέμα, αλλά και τόλμη από τον τεχνικό κόσμο, ώστε να δοκιμάσει τα όρια του υλικού, σεβόμενος πάντα τους κανόνες της τεχνικής.
