Aνεμογεννήτριες: μέχρι που?

H παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, στην κορυφή ενός βουνού αρκετά κοντά στην Αθήνα. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκεί που βρίσκεται το κολωνάκι, σύντομα θα βρίσκονται ανεμογεννήτριες για να τροφοδοτήσουν με "πράσινη" ενέργεια την πρωτεύουσα.

Δεν διαφωνεί κανείς ότι τα αιολικά πάρκα είναι απαραίτητα στην προσπάθεια της απεξάρτησης μας από τα ορυκτά καύσιμα. Εξαντλήσαμε όμως όλες τις περιοχές με αξιόλογο αιολικό δυναμικό για να φτάσουμε στα κορφοβούνια; Έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε κτήρια πιο αποδοτικά, που είναι σαφώς φτηνότερο; Οι άλλες μορφές ΑΠΕ, η αποκεντρωμένη παραγωγή, τα έξυπνα δίκτυα μήπως έχουν μεγαλύτερο πεδίο ανάπτυξης?

Και πάνω από όλα: έχουμε αξιολογήσει την ανάγκη διατήρησης του "άγριου", παρθένου τοπίου ιδιαίτερα σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα.? Στο σημείο αυτό φτάνει κανείς με πορεία 2,5 ωρών από ένα ορεινό χωριό, μέσω ενός πανέμορφου μονοπατιού μέσα σε πυκνό ελατόδασος. Σεβαστό μέρος του δάσος θα κοπεί για να κατασκευαστούν οι δρόμοι που απαιτούνται για την κατασκευή του πάρκου, και το υπόλοιπο θα "σαλαμοποιηθεί" και υποβαθμιστεί (όπως έχει γίνει με όλα τα βουνά της Αττικής).

Ακολουθούν φώτο από την πορεία προς την κορυφή και η θέα από εκεί.

Υ.Γ.1 Τα τοπωνύμια παραλείπονται γιατί η πληροφορία δεν είναι εξακριβωμένη. Αν και μάλλον δεν έχει σημασία, γιατί η τάση να γεμίσουμε με ανεμογεννήτριες τις κορυφογραμμές είναι ξεκάθαρη.

Υ.Γ.2 Την οπτική υποβάθμιση από τις ανεμογεννήτριες τη θεωρώ δευτερεύουσα, δεν θα είχα πρόβλημα να ξύπναγα κάθε πρωί βλέποντας ένα αιολικό πάρκο, αρκεί να ήταν λογικού μεγέθους και να βρισκόταν σε ένα μέρος ήδη προσβάσιμο. (φώτο Κ. Καταβούτας)

Γάζα, το εμπάργκο στρέφει τους κατοίκους στα χωμάτινα σπίτια.

Τα τελευταία δύο χρόνια, μετά την εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα, η περιοχή βρίσκεται σε απόλυτο αποκλεισμό. Κανένα αγαθό δεν μπορεί να περάσει μέσα στην πόλη (διαβάστε τις εμπειρίες μιας ομάδας μελών της ΜΚΟ "Μηχανικοί της Γης" που επισκεύτηκαν τη Γάζα εδώ). Ένα από τα αποτελέσματα είναι οι κάτοικοι να μην έχουν υλικά για να επισκευάσουν τα κατεστραμένα σπίτια τους, ή για να χτίσουν καινούρια.

Γι'αυτό επιστρέφουν στις πατροπαράδοτες μεθόδους, το χτίσιμο με χώμα (πλιθιά). Για παράδειγμα, διαβάζουμε στοingaza.wordpress.com, o Jihad el-Shaar έχτισε το σπίτι του, επιφάνειας 80 μ^2 εξολοκλήρου από χώμα. Ο ίδιος και η οικογένεια του δηλώνουν ικανοποιημένοι, αφού τους στοίχισε το 1/5 ενός συμβατικού, ενώ προσφέρει δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα.

Ας ελπίσουμε ότι η κατάσταση θα αλλάξει γρήγορα στην Παλαιστίνη και οι κάτοικοι να συνεχίσουν να επιλέγουν τις χωμάτινες κατασκευές, από επιλογή και όχι από ανάγκη.

Βιοκλιματικό σχολείο στα Ιμαλάια.

To Kαrgyak είναι ένα ορεινό χωριό στα βόρεια της Ινδίας,στην οροσειρά Zanskar, που είναι παρακλάδι των ευρύτερων Ιμαλαίων. Είναι ένας από τους κατοικημένους οικισμούς που βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο παγκοσμίως. Η πιο μακρινή κωμόπολη, το Padum, βρίσκεται 80 χλμ μακρία και 4 μέρες περπάτημα (δρόμος δεν υπάρχει). Το χειμώνα το Kyrgyak είναι 5 μήνες αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο και οι 200 κάτοικοι αναγκάζονται να στέλνουν σε μακρινά χωριά τα παιδιά τους, ακόμα και για τη βασική εκπαίδευση. Ελάχιστα από τα παιδιά επιστρέφουν πίσω, με αποτέλεσμα το μέλλον του χωριού αυτού να είναι αμφίβολο.

Το project αυτό ξεκίνησε σαν διπλωματική εργασία του Τσέχου μηχανικού του Jan Tilinger το 2003, ο οποίος είχε επισκευτεί το χωριό κάνοντας trekking. Σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια ομάδα, η οποία επισκέφτηκε πολλές φορές το χωριό μίλησε με τους κατοίκους, άκουσε τις ανάγκες τους και το 2007 άρχισε η κατασκευή. Στόχος τους η κατασκευή ενός σχολείου δυναμικότητας 80 μαθητών, για το χωριό και τη γύρω περιοχή, κτισμένο με φυσικά υλικά, ικανό να θερμανθεί από τον ήλιο ακόμα και τον σκληρό χειμώνα της περιοχής που η θερμοκρασία φτάνει τους -40.

Τα υλικά που χρησιμοποίησαν ήταν ξύλο, πέτρα, λάσπη, μαλλί από γιακ, άχυρο, άμμος και γυαλί. Ο νότιος προσανατολισμός, το προσαρτημένο θερμοκήπιο και οι τοίχοι Trombe επιτρέπουν τη θέρμανση το χειμώνα, λόγω και της μεγάλης ηλιοφάνειας της περιοχής. Οι εξωτερικοί τοίχοι φτιάχνονται απο 3 στρώσεις, εξωτερικά μια στρώση φέρουσας λαξευτής λιθοδομής, εσωτερικά πλιθιά αυξάνουν τη θερμική αδράνεια, πεπιεσμένο άχυρο στον πυρήνα για θερμομόνωση. Η στέγη είναι ξύλινα, όπως και τα κουφώματα, στη στέγη υπάρχουν κάποια φωτοβολταικά για την ηλεκτρική ενέργεια του σχολείου, ενώ μία θερμική καμινάδα βοηθάει στο φυσικό αερισμό.

'Ενα βιντεο με μια 3D παρουσίαση του σχολείου εδώ.

Πηγή: www.suryaschool.org

Σπίτι από μπουκάλια στην Αργεντινή

'Aλλο ένα σπίτι από φτιαγμένο από μπουκάλια και πάλι στην Αργεντινή. Αυτή τη φορά στο προάστιο του Buenos Aires, το Quilmes, όπου κατασκευάζεται η γνωστότερη μπύρα της χώρας.

Έδω και 20 χρόνια ο καλλιτέχνης Tito Ingenieri, μαζεύει άδεια μπουκάλια από όλη τη γειτονιά και σιγά σιγά κατασκευάζει ένα σπίτι από μπουκάλια. Ο ίδιος λέει ότι δεν χρειάζεται επιχορηγήσεις και κριτικάρει την υπερκαταναλωτική κοινωνία του σήμερα.

Και αν το σπίτι του δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι εφαρμόσιμο σε μεγάλη κλίμακα, είναι σίγουρα ενδιαφέρον σαν έργο τέχνης.

Βίντεο συνέντευξή εδώ και εδώ (είναι στα ισπανικά άλλα έχει ενδιαφέρουσες εικόνες από το σπίτι). Βίντεο παρουσίαση με αγγλικούς υπότιτλους εδώ