Σμόλικας

 Ο Σμόλικας. Το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας . Η Βόρεια Πίνδος, ένας από τους ομορφότερους, πιο αραιοκατοικημένους και δύσκολα προσβάσιμους ορεινούς όγκους της Ελλάδας. Ίσως η αιτία της ομορφιάς της να είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση, ότι βρίσκεσαι σε μία πολύ εκτεταμένη περιοχή με μικρή ανθρώπινη παρουσία. Η ελληνική εκδοχή του into the wild. Kαι όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Συζητώντας με ντόπιους και μη, έμαθα ότι η ευρύτερη περιοχή μέχρι λίγο μετά τον πόλεμο είχε αρκετούς κάτοικους και μάλιστα μεγάλο μέρος των σημερινών δασών τότε χρησιμοποιούνταν για καλλιέργεια ή για βοσκή. 
 Δεν μπορώ να πω ότι έχω διαμορφώσει μία συγκεκριμένη εικόνα για το ποια μπορεί να είναι μία μορφή "βιώσιμης ανάπτυξης" (τι κλισέ) για την ορεινή Ελλάδα, ούτε ισχυρίζομαι ότι έχω το υπόβαθρο για να το προσεγγίσω. Ωστόσο επισκέψεις σαν αυτή που έκανα πριν 10 μέρες μαζί με κάποιους φίλους στο Σμόλικα, σε κάνουν να αποκτάς πιο πλήρη εικόνα για το θέμα. Εθνικά πάρκα με ελλειπή φύλαξη, χωριά που κατοικούνται μόνο από υπερήλικες, θεσμικό πλαίσιο απαρχαιωμένο και υπερβολικά αυστηρό στην πράξη ώστε να μην μπορεί να εφαρμοστεί. Και ένα μοντέλο ορεινού τουρισμού (ακριβός ξενώνας, βόλτα στα χιόνια με το τζιπ, ζεστή σοκολάτα στο σαλέ) να καταρρέει, και ας ήταν το Ζαγόρι ίσως η καλύτερη εκδοχή του στην Ελλάδα. Κάτι άλλο πρέπει να το αντικαταστήσει, γιατί οι ζωντανές τοπικές κοινωνίες μπορούν να προστατεύσουν περιοχές σαν και αυτή από τους κινδύνους (φυσικούς και ανθρωπογενείς). 

H Τύμφη και η κοιλάδα του Αωού σκεπασμένη με την πρωινή ομίχλη

Η Δρακόλιμνη

 Α ναι περπατήσαμε κιόλα. Από το πέτρινο καταφύγιο σε 3.5 ώρες, εκμεταλλευτήκαμε τις καλές καιρικές συνθήκες για να κάνουμε κορυφή και το βραδινό χιονάκι, για να ισχυριστούμε ότι η ανάβαση ήταν χειμερινή. Στην κάθοδο απολαύσαμε τη Δρακόλιμνη και πήραμε ένα υπνάκο δίπλα σε αυτήν, πριν επιστρέψουμε στο καταφύγιο λίγο πριν σκοτεινιάσει. Σε γενικές γραμμές ένα βουνό εύκολο για το ύψος του και πολύ όμορφο για τη σχετικά μικρή δυσκολία του (όλα αυτά χωρίς χιόνι, γιατί το χειμώνα οι δυσκολία θα αυξάνεται εκθετικά φαντάζομαι). 

Η δεύτερη ψηλότερη κορφή (Μόσια) όπως φαίνεται από την κορυφή του Σμόλικα

Η Δρακόλιμνη από την κορυφή

φώτο Κ. Καταβούτας