Aναβασή στη Νεράιδα (Μπουντούρα)

Το προηγούμενο Σάββατο, ανέβηκα με ένα φίλο σε μία κορυφή του βουνού Νεράιδα ή Μπουντούρα (2010μ) στα Τρίκαλα. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος, το χιόνι πολύ, μαλακό και απάτητο, γεγονός που μας δυσκόλεψε αρκετά. Η πορεία ξεκίνησε από την εκκλησία της Αγίας Κυριακής στα Περτουλιώτικα λιβάδια, μέσω μίας δασωμένης ράχης βρήκαμε ένα δασικό δρόμο, τον οποίον εγκαταλείψαμε μετά από 1500 μέτρα για να τραβερσάρουμε παράλληλα με ένα ρέμα (κακή επίλογη όταν υπάρχει πολύ μαλακό χιόνι, υπάρχει και κίνδυνος χιονοστιβάδας, καλύτερα να συνεχίσει κανείς στο δασικό). Ο δασικός καταλήγει σε ένα διάσελο στα 1700μ και από εκεί η κορυφογραμμή είναι εμφανής. Εμείς δεν είχαμε χρόνο για να κάνουμε την ψηλή κορφή στα 2070, γιαυτό διαλέξαμε την απότομη κόντρα που οδηγεί στη χαμηλότερη των 2010 με το τριγωνομετρικό. Από εκεί η θέα σε Βόρεια Άγραφα, Αυγό-Λουπάτα, Τζουμέρκα και Κόζιακα καταπληκτική. Συνολική πορεία με στάσεις και επιστροφή 8 ώρες. Ακολουθούν φώτος.

Βγαίνοντας από το δασικό δρόμο και αρχίζοντας την τραβέρσα

Μετά το διάσελο και πριν αρχίσει η κόντρα

Το τριγωνομετρικό της κορυφής

H θέα από την κορυφή, στο βάθος Βόρεια Άγραφα και στα δεξιά Λουπάτα-Αυγό

Mία βόλτα στις "εργατικές πολυκατοικίες"

Τυχαία πέρασα από τις "εργατικές πολυκατοικίες" του Νέου Κόσμου, κοντά στην Λεωφόρο Συγγρού. Η πρόκληση για φωτογράφηση μεγάλη, δυστυχώς όμως δεν είχα την SLR μου, παρά μόνο μία κόμπακτ.

Οι πολυκατοικίες αυτές μπορεί να μην διακρίνονται για την αρχιτεκτονική τους, όπως οι προπολεμικές της Αλεξάνδρας και της Καισαριανής. Επίσης φαντάζομαι ότι όσον αφορά τη θέρμανση και την ψύξη θα υπάρχει πρόβλημα, άλλωστε μιλάμε για κτήρια 40 ετών τουλάχιστον, χτισμένα με τελείως διαφορετικές προδιαγραφές. Τέλος η πλήρης έλλειψη άλλων χρήσεων, πλην της κατοικίας δεν ήταν και η καλύτερη επιλογη.

Ωστόσο βλέποντας τες και περπατώντας στους δρόμους που τις περιβάλλουν, η αίσθηση της ησυχίας κυριαρχούσε. Υπάρχουν μεγάλοι πεζόδρομοι και ενιαίοι κοινόχρηστοι, χώρος για να περπατήσεις, ενώ οι αποστάσεις μεταξύ των κτηρίων επιτρέπουν τον ανεμπόδιστο ηλιασμό τους. Τέλος δεν κυριαρχεί μία μόνο τυπολογία, υπάρχει μία ποικιλία στα ύψη, τα υλικά και τις όψεις.

Δεν θέλω να ισχυριστώ ότι πρόκειται για ιδανική κατάσταση, απλά νομίζω ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε το κλισέ της "εργατικής πολυκατοικίας", σαν κάτι συνώνυμο με την ομοιομορφία, τα μουντά χρώματα και τη μιζέρια. Άλλωστε μια βόλτα σε γειτονιές που ανοικοδομήθηκαν την ίδια περίοδο με αντιπαροχή, νομίζω τις δικαιώνει.

Ανάβαση στη Ζήρεια

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 17-18 Μαρτίου, με το Σύλλογο ΣΦΟΣΠ Κρυστάλλης ανεβήκαμε στην κορυφή της Ζήρειας. Το Σάββατο κοιμηθήκαμε στο μικρό, αλλά πολύ φιλόξενο καταφύγιο Β' που βρίσκεται λίγο ψηλότερα από το οροπέδιο. Την Κυριακή το πολύ χιόνι που είχε πέσει όλους τους περασμένους μήνες, το γεγονός ότι ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς, οπότε το χιόνι ήταν σχετικά σκληρό και ο καταπληκτικός καιρός, έκαναν την ανάβαση απολαυστική.

Πανευρωπαικό δίκτυο για τη δόμηση με χώμα.

Ένα από τα συμπεράσματα του συνεδρίου με τίτλο "Terra Incognita" που έγινε στη Μασαλία πέρσι το Μάιο, ήταν η ανάγκη για τη δημιουργία ενός πανευρωπαικού δικτύου σχετικά με το δόμηση με χώμα. Το δίκτυο αυτό είναι ακόμα σε ανεπίσημη μορφή και το πρώτο βήμα για την υλοποίηση του είναι η δημιουργία μίας ιστοσελίδας. Στο δίκτυο αυτό είμαι μέλος, εκ μέρους των "Μηχανικών της Γης" και μπορεί να εγγραφεί, δωρεάν σε πρώτη φάση, όποιος ενδιαφέρεται σχετικά με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Περισσότερες πληροφορίες στην: www.euroearth.org